Organizacja Matury Międzynarodowej (International Baccalaureate Organisation - IBO) powstała w 1968 roku w genewskiej Międzynarodowej Szkole (International School of Genva) w Szwajcarii. Założono ją z myślą o wąskiej grupie uczniów podróżujących: dzieci ambasadorów i mobilnych urzędników. Program edukacyjny Matury Międzynarodowej został bowiem tak ułożony, aby był ujednolicony - zawierał obowiązkowe informacje oraz standardowy zbiór egzaminów dla uczniów z całego świata - i aby tym samym dawał możliwość nauki bez zbędnych przerw i komplikacji oraz równe szanse w rekrutacji na studia.
Od samego początku misją programu matury IB jest:
- prowadzenie nauczania w sposób kompleksowy i zrównoważony, pozwalające przyjąć odpowiednio szeroką perspektywę omawianych zagadnień i ułatwiające zagłębianie natury nauki dzięki unikatowemu kursowi teorii wiedzy;
- wzmacnianie poczucia globalnego charakteru wiedzy ucznia, zaczynając od podstaw, czyli nauki jego własnego języka i kultury;
- rozwijanie pozytywnej postawy wobec nauki i uczenia się, dzięki czemu uczeń jest dobrze przygotowany do edukacji na poziomie uniwersyteckim;
- zakończenie nauki kompleksowymi egzaminami zewnętrznymi spełniającymi światowe standardy, dzięki czemu dyplom zdobyty w tym programie uznawany jest powszechnie w uniwersytetach na całym świecie;
- dbanie również o rozwój ogólny ucznia – fizyczny, intelektualny, emocjonalny oraz etyczny.
Szczególny nacisk kładzie się na promowanie wzajemnego zrozumienia między różnymi narodami. Ważne jest wyposażenie uczniów w odpowiednią wiedzę z zachowaniem właściwych proporcji między niezbędną ilością informacji, a umiejętnością operowania nimi. Młody człowiek uczy się samodzielności w dochodzeniu do prawd rządzących przyrodą, a także umiejętności poszukiwania i przetwarzania informacji naukowych. Dzięki temu jest świetnie przygotowany do podjęcia studiów uniwersyteckich, a w przyszłości do pracy naukowej i pełnienia różnych funkcji w życiu społecznym.
W pierwszych latach istnienia Maturę Międzynadorową oferowały głównie prywatne szkoły międzynarodowe, ilość prywatnych narodowych instytucji była mała. Dziś jednak 50% wszystkich szkół uczestniczących w programie IB to instytucje rządowe. Podobnie było z uniwersytetami i rządami narodowymi - maturę międzynarodową zaczęły one akceptować dopiero w latach ‘80, dziś większość uczelni na świecie akceptuje a nawet preferuje ten egzamin. Tempo akceptacji było wolne ze względu na obawę przed utratą najlepszych uczniów z systemów narodowych.
Prawo realizacji programu i dopuszczania kandydatów do egzaminu mają tylko te szkoły, które stały się oficjalnymi członkami Organizacji IBO. Szkoła ubiegająca się o udział w programie Matury Międzynarodowej musi udowodnić, że posiada odpowiednio wykwalifikowany personel i wyposażenie konieczne do przeprowadzenia programu. Dodatkowo Organizacja IBO przeprowadza specjalne szkolenie dla nauczycieli. Pracownie chemiczna, biologiczna i fizyczna muszą być wyposażone w sprzęt i pomoce naukowe niezbędne do przeprowadzania eksperymentów. Szkoła musi posiadać pracownię komputerową z dostępem do Internetu. Biblioteka winna być zaopatrzona w odpowiednie pozycje anglojęzyczne. Szkoła, która spełnia powyższe wymogi otrzymuje akredytację, którą przyznaje specjalna komisja.
Dziś w programie uczestniczy blisko 645 tysięcy uczniów z całego świata. Większość z nich podczas nauki już nie podróżuje, ale za to ma w planach podbicie najlepszych światowych uczelni na studiach. Choć do Polski program dotarł dopiero w roku 1993, setki polskich licealistów już ma międzynarodowy dyplom w kieszeni. Z roku na rok jest ich coraz więcej - coraz więcej młodych ludzi decyduje się na naukę o międzynarodowych standardach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękujemy za dodanie komentarza.